domingo, 12 de diciembre de 2010

RCDE 6 - SBD 2

Con esa actitud no se va a ningún sitio
En primer lugar que sepáis que lo que habéis hecho en el vestuario no os lo perdono de ninguna de las maneras y ya os aviso y advierto para que después no hayan mal entendidos. Me da igual quien tirara el primer papel mojado si fueron las del Espanyol o nosotras el caso es que a mí no me tienen que llamar la atención por una cosa así. Tampoco quiero saber quien fué o quienes fueron, no me interesa, aquí todos vamos en el mismo barco y ante esa actitud mi tolerancia es 0. Os aseguro que no lo volveréis a hacer chatas.

Algún día, cuando pase un tiempo y miréis atrás, os reiréis de vosotras mismas. Y no sé si alguna se arrepentirá (o no) de lo que pudo hacer y no hizo incluido yo que como somos un equipo aquí tiene la culpa todo el mundo. Pues bien yo admito que me equivoco y que no soy una persona perfecta ni quiero serlo, en el error está la solución y siempre hay que buscarla cueste lo que cueste por mucho que me sea difícil llegar y nunca tirar la toalla, porque a mi parecer en esta vida hay que tener metas, el deporte y en este caso el fútbol es un añadido más, y nos puede ayudar a ser más fuertes si lo intentamos.

Se necesitan ganas de querer hacer las cosas y no me vale que me lo digáis sino que lo demostréis de una vez. He confiado mucho en vosotras y lo sigo haciendo pero la verdad es que me cuesta ver a algunas de vosotras salir al campo cabizbajas y con el partido perdido desde que me levanto por la mañana. Evidentemente unas trabajáis más duro que otras pero como ya he dicho todas vamos en el mismo barco y si se hunde nos hundimos todos.

Sinceramente creo que alguna lo pasa mal jugando, me doy cuenta de ello y sé que la principal motivación por la que jugáis al futbol es para divertiros, pero al mismo tiempo también veo a alguien que no está dando todo lo que puede dar, que vá caminando, que no está pendiente de la jugada, que no se lo está pasando bien, que sufre... todo eso y más le pasa por no superarse, por no sacrificarse, por dejarse empujar por la contraria, por recibir patadas y esconderse y no aparecer durante el resto del partido, por miedo a un pelotazo.

Sí, venís a pasároslo bien por supuesto eso es lo primero estamos aquí para disfrutar, pero tanto Carles, vuestros padres, familiares o conocidos y yo también, y viéndoos con esas caras, esa actitud y esa absoluta desgana ni disfrutáis vosotras ni los que miramos desde fuera. Aborrecéis el juego y vuestra diversión todo por no poner ganas e implicarse un poco.

El deporte es una disciplina y como ya os he dicho es para valientes, el patio de colegio, el parque o la calle de atrás de mi casa es para todo el mundo. Si estáis aquí es porque se confía en vosotras y porque podéis estar, es muy fácil. Sólo hay que querer hacer algo y hacerlo lo mejor que pueda, aunque la derrota sea grande si he luchado, me esforzado y he dado todo lo mejor de mí, nadie, ni mi entrenador, ni mis padres, absolutamente nadie te puede decir nada, pero no es vuestro caso.


Hoy se han vuelto a reír de vosotras desde el banquillo contrario. Ya no me vale que me digáis las cosas, por que no os escucharé, sino que me lo demostréis, si es que queréis claro.

Tened en cuenta lo que os he dicho porque no os lo vuelvo a repetir.

Atentamente:

Manu

PD: Quiero agradecer la colaboración de Yaiza en el día de hoy. Muchas gracias por tu ayuda.

10 comentarios:

  1. Espero que os dignéis a leer esto y no lo escriba por amor al arte.

    ResponderEliminar
  2. Es todo verdad, somos un barco, pero a veces no lo demostramos.Tenemos que coger el timón y empujarlo todas hacia arriba. No nos podemos quedar así. Podemos estar mucho más alto, desde el principio de temporada hasta el final. Estoy segura de que solo cambiando nustra actitud cogeríamos el barco y lo empujaríamos para arriba sin problemas. Tenemos que arrimarnos el hombro las unas de las otras y si una se cae todas van a ayudarla. Tenemos, PODEMOS ESTAR ARRIBA.

    Vamos chicas, no nos temenemos que desanimar. Ánimo!!

    ResponderEliminar
  3. las palabras se las lleva el viento. Quiero verlo

    ResponderEliminar
  4. DEACUERDO K ESTEMOS EN EL MISMO BARCO PERO MUCHAS VELAS I NONGUNA EN LA MISMA DIRECCIÓN.

    ResponderEliminar
  5. yo creo que podiamos dar mucho mas de el que emos damos .
    yo pienso que todas intentamos hacer-lo bien pero no damos la actitud que se necesita.

    **ANIMO CHICAS VA QUE PODEMOS**

    ResponderEliminar
  6. yo creo que podíamos dar mucho más de que hemos dado .
    yo pienso que todas intentamos hacer-lo bien pero no damos la actitud que se necesita.

    **ANIMO CHICAS VA QUE PODEMOS**

    ResponderEliminar
  7. Manu tens tota la raó del món.
    Estem totes enel mateix barco i com diu la Laia em d'agafar el timó i empuxar-lo totes cap adalt.
    Tenim k anar pujant mica en mica,partit a prtit, etc.
    Va noies akest dissabte contra el Pallejà li tenim que dmostrar al Manu i al Carles que podem agafar el timó i partit a partit anar pujant.
    VA NOIES K PODEM!!!!!!!!!!!!!!!!

    ResponderEliminar
  8. te niu rao.em de demostrar k som un garn equip i k podem, aquesta setmana o demustrarem i donarem tot el k podem, i sobretot tenir confiança i ganes.
    vinga k podem ekiiiip!!!!!

    ResponderEliminar
  9. vinga noies eh! dema demostrarem k som un akip de vritat vinga va que encara no u em demostrat eh!

    ResponderEliminar